Metody ANTYKONCEPCJI

ANTYKONCEPCJA  –   dobór właściwej metody antykoncepcji

  • Antykoncepcja doustna
  • Pierścień dopochwowy NuvaRing
  • Plastry hormonalne
  • Antykoncepcja interwencyjna – po stosunku
  • Wkładka wewnątrzmaciczna (zwykła, hormonalna – Mirena, Jaydess, Levosert)

WKŁDKA WEWNĄTRZMACICZNA

Wkładka wewnątrzmaciczna jest systemem umieszczanym w jamie macicy w celu zapobiegania ciąży. Jest łatwą w zastosowaniu i wysoce skuteczną metodą antykoncepcji. Wkładka wewnątrzmaciczna może być stosowana przez każdą kobietę, w tym również kobiety, które nie rodziły  po wcześniejszym uwzględnieniu przeciwwskazań do jej stosowania.

Właściwy czas do założenia wkładki to pierwsze  pięć dni cyklu miesiączkowego oraz po okresie 6-8 tygodni od porodu.

ZALECENIA DLA PACJENTEK PRZED ZAŁOŻENIEM WKŁADKI WEWNĄTRZMACICZNEJ:

W każdym przypadku założenie wkładki powinno być poprzedzone badaniem cytologicznym, w wybranych przypadkach oceną biocenozy pochwy, dokładnym badaniem ginekologicznym oraz oceną ultrasonograficzną. Konsultacja poprzedzająca założenie wkładki wewnątrzmacicznej obejmuje również dokładny wywiad ze szczególnym uwzględnieniem chorób ginekologicznych, przebytych operacji, chorób przewlekłych, alergii, stosowanych leków i innych. Ponadto Pacjentka uzyskuje pełną informację odnośnie działania wkładki wewnątrzmacicznej, przebiegu zabiegu, objawów ubocznych i możliwych działań niepożądanych.

Najczęściej stosowane i najbardziej popularne wśród pacjentek są następujące rodzaje wkładek zakładane na 3, 5, lub 10 lat w zależności od jej rodzaju:

  • wkładki zawierające miedź
  • wkładki uwalniające hormon (lewonorgestrel) – Mirena, Jaydess, Levosert
  • wkładka Gynefix

Obecnie uważa się, że działanie wkładki polega głównie na wytworzeniu niesprzyjającego plemnikom środowiska wewnątrzmacicznego. Wkładki zawierające miedź wywołują miejscową jałową reakcję zapalną. Wkładki uwalniające progestagen wywołują zmiany w śluzie szyjkowym i wydzielaniu endometrium oraz dodatkowo częściowo hamują rozwój pęcherzyka jajnikowego i owulację.

Powrót płodności następuje od razu po usunięciu wkładki, bez względu na czas jej stosowania.

Przeciwwskazania do założenia wkładki wewnątrzmacicznej:

  • ciąża, lub podejrzenie ciąży
  • istniejące, lub nawracająca stany zapalne narządów miednicy mniejszej,
  • infekcje dolnego odcinka dróg rodnych
  • wady anatomiczne macicy (miedzy innymi: mięśniaki, polipy, przegroda macicy)
  • nowotwór, lub podejrzenie nowotworu szyjki macicy
  • w przypadku wkładki hormonalnej: nowotwory hormonozależne, niezdiagnozowane krwawienia z dróg rodnych, niektóre choroby wątroby, zaburzenia zakrzepowo-zatorowe, porfiria.

ANTYKONCEPCJA – JAKĄ METODĘ WYBRAĆ

Należy podkreślić, iż rodzaj stosowanej antykoncepcji w każdym przypadku uzależniony jest m. in. od wieku, częstotliwości stosunków, liczby partnerów i zdrowia kobiety. Jednym z najistotniejszych czynników wpływających na dobór metody antykoncepcji jest jej skuteczność.  Do jej oceny służy  tzw. „indeks Pearla”. Określa on ilość potwierdzonych ciąż wśród 100 par stosujących przez rok daną metodę antykoncepcji.

Antykoncepcja hormonalna – indeks Pearla

  • tabletki antykoncepcyjne dwuskładnikowe – 0,1- 0,7
  • tabletki antykoncepcyjne jednoskładnikowe (minipigułka)– 1-3
  • plastry antykoncepcyjne – 0,9
  • pierścień dopochwowy  ( NuvaRing) – 0,65
  • iniekcje hormonalne – 0,3
  • implanty – 0, 1
  • hormonalne wkładki wewnątrzmaciczne – 0,1
  • miedziane – 0,6

Antykoncepcja mechaniczna

  • prezerwatywa dla mężczyzn – 3-7
  • prezerwatywa dla kobiet – 5-25

Inne

  • środki plemnikobójcze (pianki, żele, globulki) – 8 – 36
  • naturalne metody planowania rodziny – 1 – 9
  • komputery cyklu – Comp, Baby-Comp,i Pearly – 0,64
  • stosunek przerywany –  10 – 35
  • brak antykoncepcji – 80 – 90

Zanim podejmie się decyzję odnośnie stosowania antykoncepcji warto z ginekologiem prowadzącym omówić zarówno korzyści jak i ryzyko związane z wyborem danej metody. Nie wszystkie metody są bowiem jednakowo bezpieczne dla każdej z pacjentek.

Najistotniejsze przeciwwskazania do stosowania antykoncepcji hormonalnej:

  • ciąża, lub jej podejrzenie
  • okres karmienia piersią – przeciwwskazanie dla tabletki dwuskładnikowej (zawierającej estrogen i gestagen), można stosować tabletkę jednoskładnikową (zawierająca wyłącznie gestagen)
  • palenie papierosów – zwłaszcza u kobiet po 35 roku życia
  • krwawienia z dróg rodnych o nieznanej przyczynie
  • nowotwory hormonozależne (np. rak piersi, rak endometrium)
  • ciężkie migreny
  • nadciśnienie tętnicze – zwłaszcza trudne do unormowania
  • choroba zakrzepowo-zatorowa
  • niewydolność nerek
  • choroby wątroby
  • otyłość – zwłaszcza przy wartości BMI>30kg/m2