Tera­pia hor­monalna w meno­pau­zie

Ze uwagi na olbrzy­mią róż­no­rod­ność pre­pa­ra­tów hor­monalnej tera­pii uzu­peł­nia­ją­cej (HT) oraz tera­pii zastęp­czej HTZ, ETZ, ofe­ru­jemy pomoc w dobo­rze opty­mal­nego pre­pa­ratu hor­monalnego dosto­so­wa­nego do wyma­gań i ocze­ki­wań.

Nie­zbędne jest uzy­ska­nie dokład­nego wywiadu lekar­skiego doty­czą­cego prze­szło­ści położ­ni­czo -gine­ko­lo­gicz­nej oraz innych cho­rób wystę­pu­ją­cych u Kobiety a także bada­nie gine­ko­lo­giczne z oceną cyto­lo­giczną szyjki macicy. Pro­po­nu­jemy dodat­kowe bada­nia bio­che­miczne oraz hor­monalne, które zapew­nią, iż wybrany pre­pa­rat HT będzie korzystny dla opty­mal­nej tera­pii.

Poda­wa­nie HT ma na celu uzu­peł­nie­nie nie­do­boru hor­monów wystę­pu­ją­cych w okre­sie meno­pauzy natu­ral­nej oraz po inter­wen­cjach chi­rur­gicz­nych. Zapew­nia sku­teczny spo­sób radze­nia sobie z jej obja­wami – zarówno wcze­snymi jak i póź­nymi. Popra­wia samo­po­czu­cie, a rów­no­cze­śnie zapew­nia ochronę przed odle­głymi efek­tami nie­do­boru hor­monów płcio­wych (oste­opo­rozą, miaż­dżycą i zmia­nami zani­ko­wymi w obrę­bie dróg moczowo-płcio­wych).

W przy­pad­kach atro­fii uro­ge­ni­tal­nej tzn. zani­ków i ścień­cze­nia błony ślu­zo­wej pochwy z towa­rzy­szą­cym nie­trzy­ma­niem moczu, zasto­so­wa­nie lokal­nej tera­pii hor­monalnej dopo­ch­wo­wej- znacz­nie popra­wia kom­fort utrzy­ma­nia moczu, kon­dy­cję i nawil­ża­nie ślu­zó­wek pochwy wpły­wa­jący m.in. na odpor­ność lokalną na zaka­że­nia dróg moczowo-płcio­wych.

Ist­nieją różne rodzaje i drogi poda­wa­nia HT. Rodzaj leku jaki powinna otrzy­mać każda kobieta jest zda­rze­niem indy­wi­du­al­nym i zależy od wielu czyn­ni­ków. Mię­dzy innymi od poziomu wydol­no­ści hor­monalnej okresu okołomeno­pauzalnego: czy zakoń­czyło się mie­siącz­ko­wa­nie, czy wyma­gana jest dodat­kowa anty­kon­cep­cja i czy meno­pauza jest wyni­kiem natu­ral­nego fizjo­lo­gicz­nego pro­cesu, czy wyni­kiem zabiegu ope­ra­cyj­nego lub lecze­nia che­mio­te­ra­peu­tycz­nego.

Ważne są rów­nież akcep­ta­cja krwa­wień mie­siącz­ko­wych po okre­sie meno­pauzy jak rów­nież prze­ciw­wska­za­nia do sto­so­wa­nia oraz spo­sób apli­ka­cji wybra­nego pre­pa­ratu.

Spo­soby przyj­mo­wa­nia HT

Ist­nieją dwa rodzaje tera­pii: tera­pia sekwen­cyjna, pod­czas któ­rej wystę­puje regu­larne krwa­wie­nie przy­po­mi­na­jące krwa­wie­nia mie­siącz­kowe, oraz tera­pia cią­gła, pod­czas któ­rej krwa­wie­nia nie wystę­puje – ta ostat­nia dla kobiet już nie mie­siącz­ku­ją­cych od około roku przed włą­cze­niem tera­pii.

U pacjen­tek z zacho­waną macicą zaleca się poda­wa­nie zło­żo­nego pre­pa­ratu zawie­ra­ją­cego obok estro­genu także inny hor­mon – pro­ge­sta­gen – przy­naj­mniej przez 10–12 dni w każ­dym cyklu. Pro­ge­sta­gen hamuje nadmierny roz­rost błony ślu­zo­wej macicy moż­liwy pod­czas lecze­nia tylko z uży­ciem estro­genu.

U kobiet pozba­wio­nych macicy wsku­tek meno­pauzy sztucz­nej – po zabie­gach usu­nię­cia narządu rod­nego- kla­syczna tera­pia uzu­peł­nia­jąca zakłada poda­wa­nie pre­pa­ra­tów zawie­ra­ją­cych tylko estro­geny w spo­sób cią­gły, tzn. apli­ko­wa­nych codzienne lub cyklicz­nie (co 3 do 7 dni) w sta­łej okre­ślo­nej dawce leku.

Moż­liwe drogi poda­wa­nia HT to:

• tabletki doustne

• pla­stry – prze­zskórne wch­ła­nia­nie pre­pa­ratu

• żele w apli­ka­cji bez­po­śred­nio na skórę

• formy dopo­ch­wowe (glo­bulki, krem, sys­temy uwal­nia­jące skład­niki hor­monalne HT)

Prze­ciw­wska­za­nia do sto­so­wa­nia HT

HT nie powinna być sto­so­wana u kobiet u któ­rych stwier­dzono czynny pro­ces nowo­two­rowy (rak piersi, rak jaj­nika, rak macicy), ciężką nie­wy­dol­ność wątroby, ciążę, nie­zdia­gno­zo­wane krwa­wie­nia z dróg rod­nych, oto­skle­rozę, zabu­rze­nia ser­cowo-naczy­niowe i mózgowo-naczy­niowe, jak np. zakrze­powe zapa­le­nie żył lub zato­ro­wość płucną lub mózgową obec­nie lub w prze­szło­ści.

Objawy nie­po­żą­dane w trak­cie sto­so­wa­nia HT

Jeżeli tera­pia hor­monalna sta­so­wana jest pra­wi­dłowo, wystą­pie­nie poważ­nych obja­wów nie­po­żą­da­nych jest mało praw­do­po­dobne. Nie­kiedy sta­so­wa­niu hor­monalnej tera­pii zastęp­czej mogą towa­rzy­szyć objawy nie­po­ko­jące. Zali­czamy do nich: napię­cie i bole­sność piersi, nud­no­ści, bóle głowy, pla­mie­nia lub prze­dłu­żone i obfite krwa­wie­nia z dróg rod­nych, trą­dzik, skur­cze i bole­sność łydek, zmianę nastroju. Powyż­sze objawy mają z reguły nie­wiel­kie nasi­le­nie ale wyma­gają kon­sul­ta­cji z gine­ko­lo­giem pro­wa­dzą­cym.

W przy­padku wystą­pie­nia nie­po­żą­da­nych obja­wów ubocz­nych, należy wziąć pod uwagę także zmianę aktu­al­nie przyj­mo­wa­nego pre­pa­ratu hor­monalnego tak by jego sto­so­wa­nie było jak naj­mniej uciąż­liwe a przy tym bez­pieczne.

Jak długo należy sto­so­wać HT?

Niek­tóre kobiety sto­sują HT przez krótki okres – od 6 mie­sięcy do dwóch lat, aby wyeli­mi­no­wać począt­kowe objawy meno­pauzalne. Dziś wiemy, że czas sto­so­wa­nia HT powi­nien być indy­wi­du­al­nie dobie­rany dla każ­dej z Kobiet i dosto­so­wany do indy­wi­du­al­nych ocze­ki­wań oraz wska­zań medycz­nych.