Lapa­ro­sko­pia jest tech­niką ope­ra­cyjną pozwa­la­jącą na wyko­na­nie nawet bar­dzo roz­le­głych zabie­gów bez koniecz­no­ści tra­dy­cyj­nego prze­ci­na­nia powłok brzusz­nych. Stało się to moż­liwe dzięki skon­stru­owa­niu uni­kal­nych instru­men­tów, wpro­wa­dza­nych do jamy otrzew­no­wej przez tro­kary robo­cze, czyli swego rodzaju kanały w kształ­cie rurek, umiesz­czane w ścia­nie brzu­cha.

Narzę­dzia wyko­rzy­sty­wane w zabie­gach lapa­ro­sko­po­wych mają spe­cjalną budowę – są dłu­gie i cien­kie. Naj­czę­ściej ich śred­nica nie prze­kra­cza 5 mm. Tro­kary robo­cze wkłuwa się w powłoki w pod­brzu­szu, po uprzed­nim nie­wiel­kim nacię­ciu skóry. Przed zało­że­niem tro­karów jamę brzuszną wypeł­nia się dwu­tlen­kiem węgla, aby uzy­skać odpo­wied­nią prze­strzeń do manew­ro­wa­nia instru­men­tami.

Sama tech­nika ope­ra­cyjna jest zbli­żona do tra­dy­cyj­nej: narzę­dzia lapa­ro­sko­powe dają moż­li­wość pre­pa­ro­wa­nia i prze­ci­na­nia tka­nek, spe­cjalne elek­trody służą do koagu­la­cji krwa­wią­cych naczyń, a ima­dła – do zakła­da­nia szwów. Wszyst­kie czyn­no­ści odby­wają się pod kon­trolą układu optycz­nego, który prze­ka­zuje obraz na moni­tor. Optykę (tzw. tele­skop) wpro­wa­dza się do jamy brzusz­nej przez grub­szy tro­kar[10mm] umiesz­czony w oko­licy pępka. Powięk­sze­nie i wysoka roz­dziel­czość obrazu umoż­li­wiają wyko­na­nie ope­ra­cji z dużo więk­szą pre­cy­zją niż meto­dami tra­dy­cyj­nymi.

Lapa­ro­sko­pia posiada bar­dzo wiele zalet, istot­nych przede wszyst­kim dla pacjentki. Nie­wiel­kie nacię­cia powłok brzusz­nych powo­dują znacz­nie mniej­sze dole­gli­wo­ści bólowe w porów­na­niu do kla­sycz­nych ope­ra­cji, co umoż­li­wia szyb­szy powrót do zdro­wia i peł­nej aktyw­no­ści życio­wej. Więk­sza pre­cy­zja pre­pa­ro­wa­nia tka­nek pod­czas zabie­gów lapa­ro­sko­po­wych zmniej­sza ryzyko zro­stów i innych powi­kłań poope­ra­cyj­nych. Nie bez zna­cze­nia jest rów­nież dosko­nały efekt kosme­tyczny, ponie­waż mini­malne nacię­cia skóry pra­wie nie pozo­sta­wiają śla­dów.

Obec­nie lapa­ro­sko­pię wyko­rzy­stuje się w dia­gno­styce i lecze­niu nastę­pu­ją­cych pro­ble­mów gine­ko­lo­gicz­nych:

• cho­roby jaj­nika i/lub jajo­wodu

• tor­biele jaj­nika

• tor­biele oko­ło­jaj­ni­kowe

• ciąża jajo­wo­dowa

• endo­me­trioza

• jaj­nika (wsz­czepy powierz­chowne lub tor­biele)

• otrzew­nej mied­nicy

• mię­śniaki macicy

• nie­płod­ność

• zro­sty otrzew­nowe

W kata­logu wyko­ny­wa­nych obec­nie naj­czę­ściej zabie­gów lapa­ro­sko­po­wych znaj­dują się:

• lapa­ro­sko­pia dia­gno­styczna

• koagu­la­cja wsz­cze­pów endo­me­triozy

• usu­nię­cie zro­stów otrzew­no­wych

• odtwo­rze­nie ujścia brzusz­nego (udroż­nie­nie) – pla­styka jajo­wodu

• biop­sja jaj­nika

• punk­cja tor­bieli jaj­nika

• wyłusz­cze­nie tor­bieli jaj­nika

• wycię­cie tor­bieli oko­ło­jaj­ni­ko­wych

• wycię­cie jajo­wodu

• wycię­cie jaj­nika lub przy­dat­ków

• wyłusz­cze­nie mię­śnia­ków

• usu­nię­cie trzonu macicy

• wycię­cie macicy